Henri-Georges Clouzot

Henri-Georges Clouzot
Henri-Georges i Vera Clouzot, slika iz 1953. godine
Rođenje	Henri-Georges Clouzot (1907-11-20) 20. novembar 1907. Niort, Francuska
Smrt	12. januar 1977(1977-01-12) (69 godina)[1] Pariz, Francuska
Nacionalnost	Francuz
Zanimanje	Filmski režiser, scenarist i producent
Godine aktivnosti	1931–1968.
Značajna djela	Gavran Nadnica za strah Đavolice Quai des Orfèvres

Henri-Georges Clouzot, (fon. Anri Žorž Kluzo) bio je francuski filmski režiser, scenarist i producent. Ostao je najbolje upamćen po svom radu na filmovima u žanru trilera. Režirao je filmove kao što su: Nadnica za strah (Le Salaire de la Peur) 1952. i Đavolice (Les Diaboliques) 1954, koji su uvršteni od strane kritičara među najveće filmove iz 1950-ih. Clouzot je također režirao i dokumentarne filmove, uključujući Picassova misterija, koji je proglašen nacionalnim blagom od strane francuske vlade.

Clouzot je bio rani ljubitelj kina i, želeći da gradi karijeru kao pisac scenarija, preselio se u Pariz. Kasnije ga je zaposlio producent Adolphe Osso da radi u Berlinu, gdje je pisao verzije njemačkog filma na francuskom jeziku. Nakon što je bio otpušten iz njemačkog studija zbog njegovog prijateljstva sa jevrejskim producentima, Clouzot se vratio u Francusku, gdje je proveo dugi niz godina vezan za krevet nakon što je obolio od tuberkuloze. Nakon oporavka, Clouzot je našao posao u tada okupiranoj Francuskoj od strane nacista za vrijeme Drugog svjetskog rata. Radio je kao scenarist za Continental Films koji je bio u njemačkom vlasništvu. U Continentalu, Clouzot je napisao i režirao filmove koji su bili veoma popularni u Francuskoj. Njegov drugi film Gavran je privukao kontroverze oko njegovog oštrog pogleda na francuske provincije pa je bio otpušten iz Continentala prije nego je film pušten na prikazivanje u kinima. Kao rezultat njegove povezanosti sa Continentalom, Clouzotu je bilo zabranjeno od strane francuske vlade da radi na filmovima sve do 1947 godine.

Nakon što je zabrana bila ukinuta, Clouzot je obnovio svoju reputaciju i popularnost u Francuskoj tokom kasnih 1940-ih sa uspješnim filmovima, uključujući Quai des Orfèvres. Nakon izlaska njegove komedije Miquette et sa mère, Clouzot se oženio sa Vérom Gibson-Amado, koja će glumiti u njegova naredna tri dugometražna filma. Tokom ranih i sredinom 1950-ih, Clouzot je osvojio priznanja od međunarodne kritike i publike za filmove Nadnica za strah i Đavolice. Oba filma će poslužiti kao izvorni materijal za druge obrade tokom kasnijih decenija. Nakon prikazivanja filma Istina (La Vérité), Clouzotova supruga Véra je umrla od srčanog udara nakon čega je Clouzot patio od depresije, raznih bolesti a njegova karijera od novih kritičkih stavova filmova iz Francuskog novog vala. Clouzot je postao manje aktivan u kasnijim godinama, ograničavajući se na nekoliko televizijskih i dokumentarnih kao i dva igrana filma tokom 1960-ih. Clouzot je napisao nekoliko nesnimljenih scenarija 1970, a umro je u Parizu 1977. godine.

Alfred Hitchcock je smatrao Clouzota vrlo ozbiljnim rivalom za titulu majstora trilera, pa je film Psiho (1960) snimljen sa ciljem da Hitchcock nadmaši Clouzotov film Đavolice (Les Diaboliques)).^[2]

1. ^ Lloyd 2007, str. 8
2. ^ "Trivia na imdb.com". imdb.com. Pristupljeno 26. 4. 2016.